Op naar Kalibaru

Op 31 augustus zijn we vertrokken van Malang naar Kalibaru. Guus heeft mij de avond ervoor gevraagd niet te vertellen dat hij de volgende dag jarig is, anders zou hij zich zo opgelaten voelen. Dat kon ik hem wel beloven, want dat had ik namelijk al gedaan. Resultaat de volgende morgen dat iedereen Guus kwam feliciteren en dat we een liedje hebben gezongen voor hem.

Onderweg naar Kalibaru zijn we gestopt bij een tabaksschuur. Hier hingen allemaal tabaksbladeren te drogen. Vervolgens wordt de schuur afgesloten en wordt de tabak uitgerookt. De uitgedroogde tabak wordt vervolgens naar fabrieken vervoerd. Nu draait alles in Indonesie om geld en alhoewel Johanna de mensen al een bedrag in de handen had gedrukt, wilden ze meer geld zien voor de rondleiding. Johanna werd hierop boos maar heeft ze toch nog een bedrag van Danny geleend en gegeven. Toen we bij de bus waren kwam een van de vrouwelijke werkneemster nog de hand van Johann kussen, maar Johanna was echt boos en zei dat ze maar weg moest gaan. Wat een volk.

Ongevraagd kwamen we een eind verder in een optocht terecht. Ik weet niet wat er gevierd werd, maar er stond een grote menigte langs de weg te kijken. Wij hadden toen ook bekijks. Wie bekijkt wie?

Aangekomen in Kalibaru werden we ontvangen door een aantal weeskinderen van het weeshuis waar we naar toe gingen. Hier kregen we een rondleiding door een schitterende tuin waar van alles groeide. We kregen uitleg over onder andere het groeien van kaneel, koffiebonen, sereh (citroengras), mentholachtige planten, en een medewerker tapte boven uit een palmboom melk uit een of andere noot. Zonder beveiling, Arbo hebben ze hier nog niet van gehoord. Uit zo'n noot kwam een gigantische struik. We weten niet meer waar het voor diende of hoe het heette, op de foto's kun je het zien. Hier hebben we ook een wandeling door de rijstvelden gemaakt. Je wandelt dan over een richeltje van 40 centimeter breed, prachtig, vooral toen Maartje haar evenwicht verloor en met 1 voet in het rijstveld terechtkwam. 

Uiteindelijk kwamen we op een open plek waar tafels en stoelen stonden opgesteld om een kopje koffie te drinken. Guus kreeg hier een prachtig eigengemaakt bloemstuk en een kadootje voor zijn verjaardag en de weeskinderen hebben een liedje voor hem gezongen. Hier konden we allemaal dingetjes kopen, waarvan de opbrengst ten goede kwam aan het weeshuis. We hebben fotolijstjes, fotoalbum en een notitieboekje gekocht. Teon weer in de bus op weg naar ons Hotel in het Margo Utumo resort.

We kregen allemaal een huisje dat basic was ingericht maar superschoon was. Geen airco, maar wel een gigantische ventilator aan het plafond en een heerlijk bed, meer heb je niet nodig. Gauw nog even gezwommen, terwijl de vleermuizen over ons hoofd scheerden, vervolgens gedouched en lekker gegeten. Toen weer doodmoe van alle indrukken die dag vroeg naar bed en heerlijk geslapen. Geen wake-up call hier, maar 's morgens een kloppen op de deur om vijf uur. Vroeg eruit, we gaan vandaag op weg naar Bali, ons laatste vakantieadres.

Onderweg hebben we motorpech. Johanna legt uit dat je op Indonesie geen ANWB hebt. Iedere buschauffeur moet ook automonteur zijn en wordt geacht het euvel te kunnen verhelpen. Het heeft ongeveer een uur gekost, maar het lukt inderdaad en we kunnen onze weg weer vervolgen. Gelukkig mogen die passagiers die heel nodig naar de wc moeten, bij mensen aan de overkant van de weg naar het toilet. Schoenen uit en dwars door de woning, langs slaapkamers naar het toilet. Een hurktoilet met een grote bak water en een schepje erbij. Geen toiletpapier, gelukkig zijn we na ongeveer tien dagen al wat gewend.

We hebben een leuke oversteek van ongeveer een half uur varen en een half uur wachten tot we kunnen aanmeren. Bali is een ander verhaal dan Java. Hier geen moslims, maar voornamelijk hindoeisme. De gemiddelde balinees is de hele dag bezig om offers te brengen in de vorm van bloemen. Het werk dat je doet op Bali hangt van van bij welke kaste je hoort. 

Langs de weg wachten aapjes op voedsel van de mensen die er langs komen. Ook een paar biscuitjes van Johanna gaan erin als koek. Zagen we eerst maar twee apen, toen de koekjes werden verdeeld, kwamen er al gauw veel meer uit het bos. Een heerlijke lunch gehad aan zee en vervolgens naar ons Hotel gebracht.

Hier afscheid nemen van Johanna, Usman en de buschauffeur, maar ook van enkele reisgenoten. Sommigen hebben voor een ander hotel gekozen. We spreken af om donderdagavond toch nog met Ria en Danny te gaan eten om de vakantie af te sluiten.

Vijf nachten in het Inna Grand Beach Hotel te Sanur verbleven. Het hotel ziet er wel mooi uit. We hebben een gardenwing kamer. Mooi uitzicht over de tuinen bij een zwembad. Het sanitair is in verouderde staat. Douchekranen zijn verroest en het toilet moet je soms wel tien keer doortrekken. De kamer is verder wel ok en schoon. Wel irritant dat je geen Wifi op de kamer hebt. De receptie verrekt het om een code te geven. Free WIFI in the lobby, krijg je standaard als antwoord, terwijl er wel een sterke verbinding is. Bij het zwembad krijgt als je iets te drinken besteld een code waarmee je een uur kunt internetten. Dat vonden we een enorme tegenvaller. Op Java hadden we, behalve bij Margo Utumo, internet op de kamer en op Bali, waar zoveel toeristen komen, is het een probleem. Het strand ter hoogte van ons hotel nodigde ook niet echt uit om daar te gaan zwemmen. Veel rotzooi op het strand en er werd gewaarschuwd voor kwallen en nog een vis. Laat mij maar in het zwembad. Het uitzicht is wel mooi.

Nog een tocht gemaakt naar een Olifantenpark en een ritje op een olifant gemaakt. Dit was echt leuk om te doen. De olifanenbestuurder die wij hebben verteld ons dat hij oorspronkelijk uit Sumatra komt, maar dat hij met zijn olifant Daisy is overgeplaatst naar Bali. 1x in de drie jaar gaat hij met de bus naar Sumatra om zijn twee zoontjes te bezoeken, zijn vrouw en dochtertje wonen wel bij hem op Bali. Hij gaat altijd met de bus, Hij wil nog graag eens met de trein, dat heeft hij nog nooit gedaan, omdat het te duur is.

Nog heerlijke enkele dagen gezwommen, geshopt, uit eten, kontakt gehad met enkele Australiers die ons een restaurant aanbevelen. Ratatouille, van een nederlandse eigenares. Je wordt gratis opgehaald en weer naar het hotel gebracht als je daar gaat eten. Ajou haalt ons de eerste keer op. Een gescheiden vrouwtje van 30 jaar. Misschien zegt ze tref ik nog wel eens een rijke hollander. Dus vrijgezelle mannen, allemaal naar Sanur. Ze probeert een beetje nederlands te leren, maar heeft nog moeite met de G. Erg grappig om haar te horen praten. Wat een aardige mensen allemaal.

Donderdag nog maar een keer naar Ratatouille met Maartje, Annette, Melissa, Ria, Danny en Ria om de vakantie af te sluiten.

We hebben een fantastische vakantie gehad, met Java als hoogtepunt. Een vermoeiende reis, maar wat hebben we veel gezien. De fantastische gids Johanna die ons veel heeft verteld. De leuke groep die we hadden. Alles maakte dit tot een compleet geweldige ervaring. Misschien gaan we ooit nog eens naar Bali, maar dan nemen we een ander Hotel en gaan we heel Bali verkennen. Maar we hebben niet zoiets van dat dat perse moet. Voor ons was Java het hoogtepunt met alle indrukken die we hebben opgedaan. 

Deze ervaring neemt ons niemand meer af. Ik voeg nog enkele foto's toe en sluit hiermee ons reisblog. 

Groeten Guus en Deny